Η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση του Γουισκόνσιν, (μιας πολιτείας των βορειανατολικών ΗΠΑ με περίπου 5.5 εκ. κατοίκους) προωθεί νομοσχέδιο το οποίο θα απαγορεύει στο συνδικάτο των δημοσίων υπαλλήλων της πολιτείας να συνάπτει συλλογική σύμβαση εργασίας। Αντιδρώντας σε αυτή τη κίνηση πάνω από 7०.००० υπάλληλοι και φοιτητές διαδήλωσαν για πέμπτη ημέρα στην πρωτεύουσα Μάντισον ενώ τα σχολεία της πολιτείας παραμένουν κλειστά Την ψήφιση του νομοσχεδίου μπλοκάρουν για την ώρα οι βουλευτές των Δημοκρατικών στην τοπική Βουλή οι οποίοι έχουν καταφύγει ...σε άλλη πολιτεία ώστε να μην εξαναγκαστούν απο τις αρχές να επιστρέψουν στο κοινοβούλιο, πράγμα που θα δημιουργήσει την απαραίτητη απαρτία. Οι πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες αυτές κινητοποιήσεις έχουν προκαλέσει αίσθηση στις ΗΠΑ αφού η έκβαση τους θα κρίνει τη τύχη ανάλογων νομοθετικών ρυθμίσεων και σε άλλες πολιτείες, όπου οι τοπικές κυβερνήσεις στο όνομα της κρίσης επιχειρούν να περιορίσουν (ή να απαγορεύσουν) τη συνδικαλιστική δραστηριότητα ώστε να περάσουν ευκολότερα οι περικοπές μισθών και οι καταργήσεις τω συλλογικών συμβάσεων। Στο Γουισκόνσιν έχει ήδη ψηφιστεί νόμος με τον οποίο αυξήθηκαν κατά 50% οι εισφορές που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για τη συνταξιοδότησή τους και κατά 12,6% οι εισφορές για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη। Υπολογίζεται ότι ένας δημόσιος υπάλληλος θα χάσει με τις ρυθμίσεις αυτές πάνω από 5।000 δολάρια το χρόνο.
Την ίδια ώρα κινητοποιήσεις γίνονται και στο Νιου Τζέρσι, η κυβέρνηση του οποίου προωθεί νόμο για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Συγκεκριμένα, ένας εργαζόμενος με ετήσιες αποδοχές 41.082 δολάρια (στο μέσο όρο περίπου) θα πληρώσει φέτος για τη σύνταξη και την περίθαλψή του 5.700 δολάρια παραπάνω από τα 2.750 που πλήρωνε μέχρι τώρα, δηλαδή περίπου το 14% του εισοδήματός του. Επιπλέον θα πρέπει να εργαστεί 8-10 χρόνια παραπάνω για να πάρει μια ετήσια σύνταξη 15।800 δολαρίων, μικρότερη κατά 3।000 δολάρια από αυτήν που ίσχυε πριν από 20 χρόνια!
Φαίνεται λοιπόν ότι η κρίση φέρνει ξανά τους λαούς στο προσκήνιο, οι αγώνες των οποίων αμφισβητούν τις βουλές των ισχυρών όχι μόνο στα γερασμένα καθεστώτα της ανατολής αλλά και στην ίδια την υπερδύναμη। Μένει να δούμε αν για τις ΗΠΑ αποτελούν προάγγελο για την αναγέννηση του αμερικάνικου εργατικού κινήματος, ενός κινήματος που πολλές φορές πήρε χαρακτηριστικά εμφύλιας σύγκρουσης, με τις ένοπλες εργατικές εξεγέρσεις να αποτελούν βασικό μέσο πάλης.
Την ίδια ώρα κινητοποιήσεις γίνονται και στο Νιου Τζέρσι, η κυβέρνηση του οποίου προωθεί νόμο για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Συγκεκριμένα, ένας εργαζόμενος με ετήσιες αποδοχές 41.082 δολάρια (στο μέσο όρο περίπου) θα πληρώσει φέτος για τη σύνταξη και την περίθαλψή του 5.700 δολάρια παραπάνω από τα 2.750 που πλήρωνε μέχρι τώρα, δηλαδή περίπου το 14% του εισοδήματός του. Επιπλέον θα πρέπει να εργαστεί 8-10 χρόνια παραπάνω για να πάρει μια ετήσια σύνταξη 15।800 δολαρίων, μικρότερη κατά 3।000 δολάρια από αυτήν που ίσχυε πριν από 20 χρόνια!
Φαίνεται λοιπόν ότι η κρίση φέρνει ξανά τους λαούς στο προσκήνιο, οι αγώνες των οποίων αμφισβητούν τις βουλές των ισχυρών όχι μόνο στα γερασμένα καθεστώτα της ανατολής αλλά και στην ίδια την υπερδύναμη। Μένει να δούμε αν για τις ΗΠΑ αποτελούν προάγγελο για την αναγέννηση του αμερικάνικου εργατικού κινήματος, ενός κινήματος που πολλές φορές πήρε χαρακτηριστικά εμφύλιας σύγκρουσης, με τις ένοπλες εργατικές εξεγέρσεις να αποτελούν βασικό μέσο πάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου